ورزش مناسبترین وسیله برای تأمین سلامت نوجوانان است. ورزش علاوهبر تفریح و تخلیۀ انرژی نوجوان، فواید جسمی و روانی بسیاری دارآد. ورزش سبب بهبود و تقویت سیستمهای بدن شامل عضلات، استخوانها، قلب، ریه و سیستم گردش خون میشود و فشارهای عصبی و افسردگی و نگرانی را کاهش میدهد. با انجام ورزش در سنین کودکی، میتوان از ابتلا به بسیاری از بیماریها ازجمله بیماریهای قلبیعروقی پیشگیری کرد. ....
خصوصیات جسمانی نوجوانان
- افزایش ناگهانی و سریع رشد اندامهای مختلف بدن؛
- تکامل بهبود سیستم قلبیتنفسی، ظرفیت انرژی بیهوازی محدود و بهبود و افزایش قدرت تحمل آنان در برابر انباشتگی اسیدلاکتیک؛
- توانایی حرکتی ظریف و ریز بهطور مداوم درحال پیشرفت و توسعه؛
- رشد قسمتهای مختلف بدن بهصورت نامتناسب و به تعداد متفاوت از یکدیگر؛
- رشد و بزرگترشدن عضلات ازنظر اندازه و حجم و همچنین، شروع افزایش قدرت آن؛
- تغییرات گسترده در میزان تولید ترشح هورمونی؛
- افزایش مدت زمان توجه و تمرکز آنها؛
- پردازش دقیق و سریع مغز برای اطلاعات بصری.
فواید یک ساعت ورزش بعد از مدرسه برای کودکان و نوجوانان
یک ساعت ورزش بعد از مدرسه میتواند تمرکز، توجه و کارایی شناختی کودکان و نوجوانان را افزایش دهد.
به گزارش ایسنا، مطالعات جدید نشان داده است که حداقل 60 دقیقه ورزش و فعالیت فیزیکی هر روز بعد از مدرسه نه تنها برای سلامت کودکان و نوجوانان مناسب است، بلکه باعث افزایش کارایی شناختی آنها نیز میشود. نتایج این تحقیقات در مجله تخصصی کودکان منتشر شد.
دپارتمان سلامت آمریکا به کودکان و نوجوانان 6 تا 17 سال پیشنهاد کرده است که حداقل یک ساعت در روز فعالیت فیزیکی انجام دهند. با این حال بررسیها نشان داده است که تنها 29 درصد از کودکان این مقدار ورزش را انجام میدهند.
مطالعات نشان داده است که ورزش مداوم در کودکی و نوجوانی میتواند فواید زیادی هم در همان زمان و هم در آینده داشته باشد، ورزش هر روز سلامت استخوانها و ماهیچهها را افزایش میدهد و به کنترل وزن ، کلسترول و فشار خون کمک میکند.
مطالعات جدید نشان داد که انجام یک ساعت ورزش بعد از مدرسه میتواند توجه و تمرکز کودکان و کارایی شناختی آنها را افزایش دهد.
در این مطالعات 221 کودکان بین 7 تا 9 سال به مدت 9 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. نیمی از این کودکان برنامه ورزشی خاصی را انجام دادند. میزان فعالیت این افراد و حرکاتشان در حین ورزش اندازهگیری شد و عکسبرداریهای مغزی از این افراد و افرادی که ورزش نکردند انجام شد.
نتایج نشان داد که ورزش توجه و کارایی شناختی افرادی که ورزش کردند را افزایش میدهد. کودکان به دلیل این که ورزش را نوعی تفریح میداند و دوستانی در محیط ورزشی پیدا میکنند علاقه به ورزش کردن دارند. بنابراین به راحتی میتوان برنامهای برای آنها تهیه کرد که روزی یک ساعت در روز بعد از مدرسه ورزش کنند.
ورزش مناسب برای نوجوانان چیست؟
به گزارش نامه نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران، تحقیقاتی که کارشناسان انجام دادهاند نشان میدهد در 10 تا 12 سالگی بچهها راهشان را انتخاب میکنند. آنها که روحیه گروهی بیشتری دارند، رشتههایی مثل فوتبال، والیبال و بسکتبال را انتخاب میکنند و بعضیها هم دوست دارند ورزشهای انفرادی را انجام بدهند. البته این انتخاب بستگی به این دارد که بچه در چه شرایطی فعالیت کرده در دوران برگزاری جام جهانی فوتبال گرایشها به این رشته بیشتر است. در این سن اگر دیگر تیمهای ملی کشوری که بچهها آنجا زندگی میکنند، نتیجه خوبی گرفته باشند، بچهها آن رشته را انتخاب میکنند، نمونهاش در خود ایران اتفاق افتاد؛ سال گذشته بعد از بازیهای تیم ملی والیبال در لیگ جهانی، تعداد بچههایی که در کلاسهای والیبال ثبتنام کرده بودند، رشد قابلتوجهی داشت.
به روحیه کودک توجه کنید
فدراسیونهای ورزشی برای بچههایی که در سنین پایین هستند، مسابقه میگذارند. مسابقات گروه سنی نونهالان در رشتههایی مثل کشتی، تکواندو، کاراته و... برگزار میشود. کارشناسان روانشناسی خیلی با این موضوع موافق نیستند. آنها معتقدند برگزاری مسابقاتی که تعیین بازنده و برنده در آن اتفاق مهمی است و برنده مدال میگیرد و در فضایی عمومی تشویق میشود، میتواند آسیبهای غیرقابل جبرانی داشته باشد. شکست در سنهای پایین، کودک را از ادامه یک فعالیت ورزشی منصرف میکند. بچهها از 14 سالگی به بعد باخت و برد را درک میکنند و فهم این موضوع برایشان حل میشود. توصیه کارشناسان این است که مسابقات جدی از این سن به بعد برگزار شود.
باتوجه به فعالیتهایی که بچهها درسن پایین داشتهاند، میتوان تشخیص داد آنها به چه ورزشهایی علاقه و در چه رشتههایی استعداد دارند. علاقه به دویدن، شنا کردن، بازی با توپ و.. میتواند بهترین کمک برای والدین و مربیان در انتخاب رشته ورزشی بچهها باشد. در هشت سالگی میشود آموزش در یک رشته خاص را برای بچهها شروع کرد. برگزاری مسابقه در این سن هم مشکلات چندانی برای بچهها ایجاد نمیکند، البته به این شرط که بچههایی که در یک سطح هستند با هم رقابت کنند و شکست در روحیه آنها تاثیرات مخربی نگذارد. در این سن باید لذت بردن بچهها از ورزشی که انجام میدهند در اولویت باشد.
بعضی از پدر و مادرها اصرار دارند بچههایشان حرکاتهای ورزشی را به درستی انجام بدهند و انتظاراتی بالاتر از توانشان از آنها دارند که هم این انتظارات و هم استرسهایی ناشی از برگزاری مسابقات در سنین پایین میتواند روان بچهها را به هم بریزد. اولین راهی هم که به نظر آنها میرسد این است که دیگر ورزش نکنند. آسیب دیدن در سن پایین میتواند برای همیشه یک بچه را از ورزش زده کند. تحمل درد در سنین پایین کم است و این دردها بچهها را از ورزش دور میکنند. توصیهها این است که حرکات براساس توان بچهها و علاقهشان انتخاب شود و از اصرار به انجام یک ورزش جلوگیری شود.
کارشناسان ورزشی میگویند ورزشهای پایه باید در سنین پایین آموزش داده شوند. شنا، دوومیدانی و ژیمناستیک در این گروه قرار دارند. این سه ورزش پایه اصلی ورزشهای دیگر است. بچهها میتوانند درهمین سه رشته تا حد ستاره شدن پیش بروند یا مهارتهایی که در این رشتهها یاد گرفتهاند، زمینه خوبی برای فعالیت در رشتههای دیگر باشد. ورزشهایی مثل دوچرخه سواری، والیبال، بسکتبال، فوتبال ، بدمینتون و ... که برخورد فیزیکی کمتری دارند، برای گروه سنی 11 تا 14 ساله توصیه میشوند.